Dochód podstawowy to okresowa płatność gotówkowa bezwarunkowo dostarczana wszystkim na zasadzie indywidualnej, bez testu zarobkowego lub wymogu pracy (dochód podstawowy jest czasami nazywany uniwersalnym dochodem podstawowym, dochodem obywatela lub dochodem podstawowym obywatela).
DLACZEGO TEGO POTRZEBUJEMY?
Ponieważ czyjś dochód podstawowy nigdy nie zostałby odebrany, to:
zapewnia bezpieczną platformę finansową, na której można budować,
umożliwia uelastycznienie rynku pracy przy jednoczesnym zwiększeniu bezpieczeństwa dochodów
daje każdemu większy wybór co do liczby godzin, na które byli zatrudnieni,
umożliwia opiekunom zrównoważenie ich obowiązków opiekuńczych z innymi obowiązkami
ułatwia zakładanie nowych firm lub samozatrudnienie, oraz
zachęca do wolności osobistej, kreatywności i wolontariatu
Ponieważ każdy otrzymałby dochód podstawowy, to:
tworzy spójność społeczną i
nie nosi piętna stygmatyzacji
Ponieważ Dochód Podstawowy nigdy nie zostałby wycofany, to:
zmniejszyłby pułapkę ubóstwa rodzin o niskich dochodach, umożliwiając im wyjście z ubóstwa poprzez poszukiwanie nowych umiejętności, lepszej pracy lub dodatkowych godzin pracy
zmniejszyłby pułapkę bezrobocia, więc znalezienie pracy zawsze oznaczałoby dodatkowy dochód do dyspozycji
Ponieważ dochód podstawowy byłby prosty i wydajny, to:
byłby łatwy do zrozumienia
byłby tani w administrowaniu i łatwy do zautomatyzowania
nie byłby podatny na błędy lub oszustwa
Wiele obecnych systemów świadczeń nie nadaje się już do celu do którego były przeznaczone. Wychodzą z założenia, że każdy ma stabilne pojedyncze zatrudnienie, że struktury gospodarstw domowych się nie zmieniają, a sytuacja poszczególnych osób zmienia się bardzo rzadko. Nasze życie już takie nie jest: a wraz ze zmianą technologii i rynku pracy nasze systemy świadczeń staną się jeszcze mniej odpowiednie.
W kontekście szybkich zmian jedynym użytecznym systemem jest system prosty.
Dochód podstawowy jest tak prosty, jak to tylko możliwe.
Aby zapoznać się z listą 101 powodów podstawowego dochodu, zobacz książkę Malcolma Torry’ego, 101 powodów dla dochodu obywatela
Po co płacić bogatym, kiedy ich nie potrzebują?
Efektywne jest płacenie tego samego poziomu dochodu każdemu w tym samym wieku, a następnie opodatkowanie go od tych, którzy go nie potrzebują. Alternatywą jest testowanie dochodów, tak aby otrzymywać je tylko biedni: ale to prowadzi do złożoności, stygmatyzacji, błędów, oszustw i natrętnej biurokratycznej ingerencji w życie ludzi.
CZY DOCHÓD PODSTAWOWY BYŁBY MOŻLIWY FINANSOWO?
Testy na wykonalność finansową programu Obywatelskiego Dochodu Podstawowego mogą być wymienione w następujący sposób:
Neutralność dochodowa (czyli byłaby finansowana poprzez wprowadzenie zmian do obecnego systemu podatkowego i świadczeń) lub trwałe dodatkowe finansowanie powinno być wykazane jako wykonalne
Ubóstwo i nierówności muszą spaść
Gospodarstwa domowe o niskich dochodach nie powinny ponosić znaczących strat w momencie wdrażania, a żadne gospodarstwo domowe nie powinno ponosić niemożliwych do opanowania strat
Stawki podatku dochodowego powinny wzrosnąć o wyraźnie wykonalną kwotę
Znaczna liczba gospodarstw domowych powinna zostać zwolniona ze świadczeń uzależnionych od dochodów
CZY LUDZIE NADAL BĘDĄ PRACOWAĆ?
Jeśli przez „pracę” rozumiemy „zatrudnienie płatne”, to odpowiedź brzmi tak. W perspektywie krótko- i średnioterminowej jest mało prawdopodobne, aby dochód podstawowy był wystarczający do życia, więc każdy potrzebowałby dodatkowych źródeł dochodu. A ponieważ Dochód Podstawowy nie byłby wycofywany wraz ze wzrostem zarobków, każda rodzina, która odbierała zasiłki uzależnione od dochodów według Dochodu Podstawowego, doświadczyłaby zmniejszenia wskaźników rezygnacji i miałaby większą motywację do poszukiwania pracy lub rozpoczęcia własnej działalności niż obecnie.Jeśli przez „pracę” rozumiemy jakąkolwiek celową aktywność, to odpowiedź znowu brzmi „tak”. Zapewniając bezpieczną warstwę dochodu, Dochód Podstawowy umożliwiłby ludziom dostosowanie godzin pracy w celu podjęcia dodatkowej pracy opiekuńczej i społecznej.
Po co płacić ludziom, którzy nic nie robią?
W wielu krajach już wypłacamy zasiłki uzależnione od dochodów ludziom, którzy nic nie robią, a złożoność i sankcje związane z tymi płatnościami demotywują ludzi i mogą doprowadzić ich rodziny do ubóstwa. Dochód podstawowy odciągałby wiele osób od świadczeń uzależnionych od dochodów, a więc zachęcałby do aktywności ekonomicznej. Projekty pilotażowe w Indiach i Namibii pokazały, że w krajach o słabiej rozwiniętych gospodarkach i bez kompleksowych systemów świadczeń, nawet dość niewielkie dochody podstawowe zwiększają aktywność gospodarczą wśród gospodarstw domowych o najniższych dochodach do dyspozycji.
CZY IMIGRACJA BYŁA WZROSŁA?
Podobnie jak w przypadku innych świadczeń, rząd prawdopodobnie wymagałby okresu legalnego pobytu, zanim ktoś mógłby otrzymać dochód podstawowy. Ponieważ dochód podstawowy zapewniłby każdemu bezpieczną warstwę dochodu, a zatem większą zachętę do zatrudnienia niż świadczenia uzależnione od dochodów, każdy, kto przyjeżdżałby do kraju, miałby jeszcze większe szanse na wniesienie wkładu do gospodarki niż obecnie.
CZY WYNAGRODZENIA SPADNĄ?
Świadczenia uzależnione od dochodów funkcjonują jak dotacje dynamiczne – to znaczy rosną, gdy płace spadają, co może zachęcać do cięć płac. Dochód podstawowy nie wzrósłby, gdyby płace spadły, więc pracodawcy napotkaliby większy opór, gdyby próbowali obniżyć płace. Niektóre zarobki mogłyby wzrosnąć. Ponieważ każdy miałby bezpieczną platformę finansową, na której można by budować strategię dochodową, niektórzy pracownicy byliby bardziej zdolni do opuszczenia niepożądanej pracy w celu założenia własnego biznesu lub zdobycia nowych umiejętności i poszukiwania nowej pracy, mogliby dłużej szukać pracy, której mogliby chcieć, zamiast jakiejkolwiek pracy. Trzeba by poprawić obecnie niechciane miejsca pracy, albo płace musiałyby wzrosnąć, aby przyciągnąć pracowników. Niektóre zarobki mogłyby spaść. Ponieważ każdy miałby bezpieczną warstwę dochodów, niektórzy ludzie mogliby zdecydować się na podjęcie pożądanej pracy, nawet jeśli nie będzie ona dobrze płatna. Poziomy płac dla pożądanych miejsc pracy mogą zatem spaść.
CZY DOCHÓD PODSTAWOWY ZAGRAŻY PAŃSTWU OPIEKUŃCZEMU?
Jeśli miałby zostać wdrożony system dochodu podstawowego dla obywatela neutralny pod względem dochodów, nie byłyby wymagane żadne cięcia w usługach publicznych. Kwoty świadczeń uzależnionych od dochodów otrzymywanych przez gospodarstwa domowe spadłyby, ale tylko dlatego, że gospodarstwa te otrzymywały już dochody podstawowe. Kontynuowane byłyby świadczenia specjalnie zaprojektowane w celu pokrycia dodatkowych kosztów niepełnosprawności oraz świadczenia w celu pokrycia różnych kosztów mieszkaniowych w różnych obszarach.
CZY DOCHÓD PODSTAWOWY SPOWODOWAŁBY INFLACJĘ?
Inflacja ma miejsce, gdy ilość pieniędzy dostępnych do wydania jest większa niż wartość zdolności produkcyjnej gospodarki. W takiej sytuacji, jeśli ilość pieniędzy stale rośnie, to każda jednostka pieniądza może stopniowo kupować mniej, więc pieniądze tracą na wartości, czasami bardzo szybko. System dochodu podstawowego opłacany wyłącznie poprzez wprowadzanie zmian w obecnym systemie podatków i świadczeń nie zwiększyłby podaży pieniądza, więc inflacja nie wystąpiłaby. Jeśli ilość pieniędzy dostępnych do wydania była poniżej zdolności produkcyjnej gospodarki, wówczas rząd mógłby tworzyć pieniądze, dopóki luka nie zostanie wypełniona, a nowe pieniądze można by wykorzystać do płacenia Dochodu Podstawowego: ale jeśli inflacja zaczęła się pojawiać, wtedy kreacja pieniądza musiałaby się zatrzymać, a nowe podatki musiałyby zostać wykorzystane do płacenia za dochód podstawowy.
CZY KIEDYKOLWIEK PRÓBOWANO DOCHODU PODSTAWOWEGO?
Krótkie projekty pilotażowe miały miejsce w Namibii i Indiach, a coś takiego jak dochód podstawowy został wprowadzony przypadkowo w Iranie. Eksperymenty z podobnymi, ale różnymi gwarancjami minimalnego dochodu i ujemnym podatkiem dochodowym w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie w latach 70. wykazały użyteczne wyniki społeczne i bardzo niewielkie wycofanie się z zatrudnienia. Podobieństwa między skutkami ekonomicznymi Gwarancji Dochodu Minimalnego i Dochodu Podstawowego sugerowałyby, że wyniki eksperymentów Gwarancji Dochodu Minimalnego byłyby powielane w przypadku wdrożenia Dochodu Podstawowego; a różnice między nimi oznaczają, że efekty będą prawdopodobnie większe w przypadku dochodu podstawowego niż w przypadku eksperymentów z lat 70. XX wieku. Projekty pilotażowe dochodu podstawowego i podobne eksperymenty są kontynuowane w Stanach Zjednoczonych, Ugandzie, Kenii, Hiszpanii i Holandii, a eksperymenty są planowane w Szkocji.
The first episode of the year in the Social Protection Podcast brings a radical proposal for extending social protections: the Universal Basic Income, or UBI.
Fundamentally, a universal basic income is a benefit provided in cash without conditions to everyone. It is a large topic that has been generating heated discussions in the social protection field for many years now. In that sense, we divided this discussion into two episodes.
This episode focuses on the UBI and the World of Work. Fears around automation and the changing nature of work fuel popular and policy interest in the UBI. But the prevailing narrative that welfare makes people lazy and less inclined to work may be one of the biggest obstacles to overcome if a UBI is ever to be achieved.
The episode unpacks the evidence around whether a UBI could change the way we value work and what that could mean for gender equality and workers’ bargaining power. It also looks at how arguments for and against the UBI play out across the political spectrum.
In the second episode, the discussants reflect on the ways UBI fits in with social protection systems. The truth is that despite many pilots and trials in countries as diverse as Kenya, Canada, and Finland, no country has managed to implement a full UBI. Drawing from these experiences, we address what is commonly the number one objection to making UBI a reality – namely, cost. More specifically, we delve into aspects of affordability (How can countries finance it? How generous should it be?), equity (How to address specific deficits?), and, ultimately, its feasibility (Can it ever be achieved?).
The discussants for both episodes are:
Francesca Bastagli, Director of the Equity and Social Policy program and Principal Research Fellow at ODI.
Jurgen De Wispelaere, Assistant Professor at the Stockholm School of Economics in Riga and Adjunct Professor in Philosophy of Social Policy at Tampere University
“The Executive Committee of the Basic Income Earth Network (BIEN) which is a global network of social scientists and others studying basic income models across the world, appreciates and salutes Mr. Lee Jae-myung for proposing in his manifesto in the context of the forthcoming Presidential elections in March-April 2022, a progressive and feasible basic income model for the Republic of Korea, one that would assist humanity in the march against global inequality and global warming.
A Basic Income successfully implemented in the Republic of Korea would provide her people with a secure layer of income, would enhance opportunities for education about Basic Income around the world, and would provide significant opportunities for research about the desirability, feasibility, and implementation of a Basic Income system.
It would improve the status and economic position of women and youth and establish the Republic of Korea as a resilient society able to deal well with future pandemics and other economic shocks. If implemented successfully, this model will stand as an example worthy of emulation across the world.”
(Korean Translation)
“전 세계적으로 기본소득 모델을 연구하는 사회과학자들 등으로 이루어진 기본소득지구네트워크 (BIEN) 집행위원회는 다가올 대통령 선거에서 이재명 후보가 대한민국에서 진보적이고 실현 가능한 기본소득 모델을 공약으로 제안한 것에 대해 환영하며 경의를 표한다. 이 제안은 전 지구적 불평등과 지구 온난화에 맞서는 노력에서 인류에게 도움이 될 것이다.
대한민국에서 기본소득이 성공적으로 실시된다면 대한민국 사람들은 소득의 한 층을 보장받게 될 것이며, 전 세계적으로는 기본소득에 관한 교육의 기회를 확대할 것이며, 기본소득제의 바람직함, 실현 가능성, 실행 등에 관해 중요한 연구의 기회를 가지게 될 것이다.
이 기본소득 모델은 여성과 청년의 지위 및 경제적 처지를 개선할 것이며, 대한민국이 장래의 팬데믹과 기타 경제적 충격을 감당할 수 있는 탄력 있는 사회가 되게 할 것이다. 이 기본소득 모델이 성공적으로 실행된다면 전 세계적으로 따라 할 만한 모범이 될 것이다”.
On 29th April 2021 the prestigious Oxford Union Society hosted a panel of students, activists, politicians and scholars to debate the motion ‘This House Would Introduce a Universal Basic Income’.
The debate began with the majority (68%) voting in favour of introducing a Universal Basic Income (UBI) and the remaining 32% voting against it. After hearing a total of 8 panelists’ arguments for and against the motion, the majority shifted in the closing poll to a marginal victory for the opposition, with 54% voting against introducing a UBI and 46% voting for it.
The full debate can be watched on the Oxford Union’s YouTube channel here, with a programme of the speakers and summary of their key arguments provided below.
00:33 – Opening up the case for the proposition, Classical Archaeological and Ancient History student Ambika Sehgal drew on anecdotal evidence from victims of flaws in the DWP’s (Department for Work and Pensions) systems, experiences from the Covid-19 pandemic, and accounts of early forms of UBI in Ancient Greek societies to make three arguments for the motion:
To lift people out of poverty and provide a basic standard of living to everybody “without fear or favour”.
To increase the wealth of the entire population by giving everybody the freedom to upskill, reeducate, take on more prosperous jobs, or start their own business.
To prevent the inevitable economic catastrophe that we are approaching as a result of the automation of skilled industries.
10:52 – Rebutting with the opening case for the opposition, Eliza Dean, first year Classics and French student and Member of the Union’s Secretaries Committee, denounced UBI as the solution to our current economic and political struggles, arguing instead for better funding of existing state welfare systems and a return to greater recognition of the value of labour in society.
20:58 – Professor Guy Standing, Professorial Research Associate at SOAS University of London and founding member of BIEN, outlined the fundamental ethical – as opposed to instrumental – rationale for introducing a UBI, arguing that we have an ethical justification to introduce UBI to resolve the unequal distribution of wealth created by rentier capitalism.
Rounding off his argument for the proposition, Professor Standing drew on his extensive experience working on over 50 pilots to outline some of the key findings of research on UBI:
It improves individual mental and physical health.
It reduces people’s stress.
It leads to better school attendance.
It increases work and its productivity, leading people to be more innovative and altruistic in their work because people feel more able to act in such a way.
It helps to reduce debt.
It leads to a greater sense of social solidarity.
36:34Marco Annunziata, former Chief Economist and Head of Business Innovation Strategy at General Electric, invoked suggestions for the necessary rise in taxes, the case to offer the same amount to the rich and poor, and the disincentives to work as evidence that a UBI is both unaffordable, unjust and riddled with unintended consequences.
48:53 Drawing on simulations run by the RSA (Royal Society for Arts, Manufactures and Commerce) Anthony Painter, Chief Research & Impact Officer, made the economic case for UBI, citing its ability to make up for inadequacies in existing social support systems by offering a hardwired economic platform for all in society.
59:50 Regarding UBI a ‘recurring revenant’ throughout his career, Professor Hilmar Schneider, Director of the Institute of Labour Economics in Bonn, cited the experience of the German pension system and his own research conducting funding and behavioral responses simulation models to argue against the motion. Pointing to the fact that most UBI pilots rely on external funding sources, Professor Schneider argued that the strongest argument against a UBI lies in its unaffordability, as it would ultimately result in more people losing money than gaining money.
01:10:34William Greve, first year Philosophy, Politics and Economics student and Sponsorship Officer at the Oxford Union,consolidated the arguments made by the panelists to round off the underlying economic and liberal arguments for a UBI:
That is the most effective way to counter the wealth inequality and unjust returns to capital observed in the modern economy that leave labour so unjustly rewarded.
That it is reasonable to demand that all individuals in a society be entitled to a share of the total wealth of society a basic level of economic security.
That it would fundamentally change our relationship with employment for the better.
Drawing on Professor Schneider’s earlier remarks on the case against higher income taxes (owing to the fact that the majority of wealth that exists in the modern economy is not received as an income in the traditional sense), William also argued that a wealth tax, not an income tax, is the most just and feasible way to fund UBI.
01:21:30 Rt Hon Jon Cruddas, Labour MP for Dagenham and Rainham and Former Coordinator for the Labour Party, rounded off the case for the opposition by arguing that those advocating for UBI should remain cautious when their political opponents also support the scheme for radically different outcomes. Noting the many cross-spectrum and cross-ideological arguments for and against the motion, he also pointed to the more ‘mundane and practical’ issues with introducing UBI, such as financial feasibility, its efficacy compared to its alternatives, and what accompanying policies are required to ensure desired outcomes.
Concluding the case against UBI, Rt Hon Cruddas hammered home his argument for the dignity of labour and questioned the role that UBI would play in creating decent work. All but entirely dismissing concerns around automation and the future availability of work, he argued that we should instead be organizing for collective rights, strong unions, income guarantees and above all, dignified labour. He argued that there is a strong case against UBI if you consider that the nature of work thesis is flawed, and that the debate around the future of work is an inherently political one. UBI, he suggested, could transform citizens into ‘passengers of capitalism’, robbing them of meaning and dignity, and leaving them more isolated, vulnerable, angry and humiliated, and society itself less fraternal and solidaristic.
On 23 April 2021, Diana Popescu, Otto Lehto, and Emil Panzaru from Department of Political Economy, King’s College London – organized a full-day online academic workshop called “The Ethics of UBI in a Changing Economy” that tackles the normative justifications and practical feasibility of UBI.
The program and rough times: 00:00:00 Otto Lehto Opening words 00:08:45 Guy Standing (SOAS) Battling Eight Giants 00:56:10 Christian Schemmel (University of Manchester) Just Workplaces: Asset equality vs workplace democracy? 01:32:46 – Martin Sticker (Bristol) Is a merely national “Universal” Basic Income just? 02:05:34 – Otto Lehto (King’s College London) UBI as a Discovery Procedure 02:41:23 – Deryn Thomas (St Andrew’s) Basic Income and the Collective Good of Work 03:18:47 – Nika Soon-Shiong (Oxford) Cash, Citizenship, and the Contemporary Politics of Belonging in India 03:44:48 – Jim Pugh (Universal Income Project) and Jamie Morgan (Brandeis) Accelerating Equity and Justice: Cash transfers and generational wealth 04:17:30 – Diana Popescu (KCL) How much Dignity is enough: Appearing in public without shame and UBI 05:07:30 – Bernhard Neumärker (Freiburg) UBI in Times of Crisis (Note: Due to technical difficulties, Prof. Neumärker’s presentation is missing the first few minutes. The presentation finishes in Part 2.)
