Universal Basic Income (UBI) is a program that provides citizens of a country with a monthly or annual stipend. It is given to individuals regardless of their employment status, income, or resources they own. The objective of Universal Basic Income is to reduce poverty and wealth disparity in a country. So far, no country has implemented Universal Basic Income but some countries have tried to implement it. Some of the countries that have tried UBI include:
United States
The United States has tried several programs in the spirit of Basic Income. The most notable one is the Alaska Permanent Fund. Every citizen is given a share of America’s oil and gas revenues amounting to between $1,000 and $2,000. The results of the program had no effect on employment but had an effect on fertility by encouraging people to have more kids.
There was also another program in North Carolina where every member was getting between $4,000 and $6,000 every year. The results showed that it led to improved mental health, and improved education and did not discourage people from working.
Canada
Canada has tried several Basic Income programs. The first pilot program, known as Mincome targeted the residents of Manitoba and was conducted in 1974. Every family was getting 16,000 CAD. The results of the program showed improvement in education since there was less involvement in labor among school-going children.
The second pilot project was conducted in Ontario in 2017. Single participants were getting 16,989 CAD while married participants were getting 24,027 CAD. However, the project was canceled before its completion. Its preliminary findings showed that there was decreased use of alcohol and tobacco among over 50% of the participants.
Brazil
Brazil has tried a basic income-like program known as Bolsa Familia in 2004. However, this program is distinct from basic income in that it has conditions. For example, participants had to keep their children in school and visit health clinics.
Also, between 2008 and 2014, there was another basic income trial in the village of Quatinga Velho. It was targeting one hundred participants and each was receiving 30 reals ($8) every month.
In 2020, Brazil introduced another basic income program known as Renda Básica de Cidadania targeting the residents of Marica. Each participant was receiving 130 reals ($35). The program was funded through oil royalties and the fund was accessed in the form of a card.
Finland
Finland launched a basic income trial program in 2016 targeting unemployed citizens. The program targeted 2,000 randomly selected participants and each was getting 560 euros. The program ended in 2018. The findings of the trial program showed that participants were happier and less stressed leading to improved health.
Namibia
Namibia had a basic income pilot program between 2008 and 2009. Every resident of Otjivero-Omitara was entitled to 100 Namibian dollars ($6.75) every month. The program was funded by donors from around the world.
Findings from the pilot program showed that cases of child malnutrition had dropped significantly while school enrollment went up. Also, social crimes such as theft had significantly dropped.
India
India had a basic income pilot program between 2011 and 2012. The program targeted 6,000 residents of Madhya Pradesh. The program was funded by Unicef and was run in two phases.
In the first phase, every man, woman, and child was entitled to receive a stipend. Every adult was receiving 200 rupees while every child would receive 100 rupees. The stipend for children was paid to the guardian. After a year, the stipend was increased to 300 rupees and 150 rupees for adults and children respectively.
In the second phase, every member of the village was receiving 300 rupees per adult and 150 rupees per child. The findings of both programs showed that there was an improvement in nutrition, sanitation and school attendance among children has risen.
Summary of Countries that Have Tried Universal Basic Income
Findings from countries that have tried a form of Basic Income showed that it leads to improved health since people reduced their financial stress. Additionally, it leads to improvement in educational outcomes since children can stay in school instead of working to support their families.
Malcolm Torry will present his paper titled “Basic Income: A brief history of the idea”. Discussion will follow.
Abstract:
A Basic Income is ‘a periodic cash payment unconditionally delivered to all on an individual basis, without means-test or work requirement’ (Basic Income Earth Network [BIEN]). It is always that: but within that definition there has been a significant number of variants during the past two centuries—in relation to how often, how much, to whom, and so on. This paper will explore those variants and the reasons for them, both historically and in the context of today’s lively global debate.
The paper will also discuss those tax and benefits policies that are sometimes regarded as variants of Basic Income but in fact are not, and will briefly outline their histories, their relevance to the history of ideas of Basic Income, and their relationship to the current debate.
The forum will be held via zoom. All are welcome. For the link to zoom, please send email to: cbidbien@gmail.com.
The “Clarification of the Basic Income’s Definition” (CBID) working group is an official working group of BIEN established by the BIEN General Assembly 2019 held in Hyderabad, India. The 1st , 2nd , and 3rd open forums were held during BIEN Congress 2021 in Glasgow, the 4rd open forum was held in October 2021, and the 5th was held in April 2022.
Dochód podstawowy to okresowa płatność gotówkowa bezwarunkowo dostarczana wszystkim na zasadzie indywidualnej, bez testu zarobkowego lub wymogu pracy (dochód podstawowy jest czasami nazywany uniwersalnym dochodem podstawowym, dochodem obywatela lub dochodem podstawowym obywatela).
DLACZEGO TEGO POTRZEBUJEMY?
Ponieważ czyjś dochód podstawowy nigdy nie zostałby odebrany, to:
zapewnia bezpieczną platformę finansową, na której można budować,
umożliwia uelastycznienie rynku pracy przy jednoczesnym zwiększeniu bezpieczeństwa dochodów
daje każdemu większy wybór co do liczby godzin, na które byli zatrudnieni,
umożliwia opiekunom zrównoważenie ich obowiązków opiekuńczych z innymi obowiązkami
ułatwia zakładanie nowych firm lub samozatrudnienie, oraz
zachęca do wolności osobistej, kreatywności i wolontariatu
Ponieważ każdy otrzymałby dochód podstawowy, to:
tworzy spójność społeczną i
nie nosi piętna stygmatyzacji
Ponieważ Dochód Podstawowy nigdy nie zostałby wycofany, to:
zmniejszyłby pułapkę ubóstwa rodzin o niskich dochodach, umożliwiając im wyjście z ubóstwa poprzez poszukiwanie nowych umiejętności, lepszej pracy lub dodatkowych godzin pracy
zmniejszyłby pułapkę bezrobocia, więc znalezienie pracy zawsze oznaczałoby dodatkowy dochód do dyspozycji
Ponieważ dochód podstawowy byłby prosty i wydajny, to:
byłby łatwy do zrozumienia
byłby tani w administrowaniu i łatwy do zautomatyzowania
nie byłby podatny na błędy lub oszustwa
Wiele obecnych systemów świadczeń nie nadaje się już do celu do którego były przeznaczone. Wychodzą z założenia, że każdy ma stabilne pojedyncze zatrudnienie, że struktury gospodarstw domowych się nie zmieniają, a sytuacja poszczególnych osób zmienia się bardzo rzadko. Nasze życie już takie nie jest: a wraz ze zmianą technologii i rynku pracy nasze systemy świadczeń staną się jeszcze mniej odpowiednie.
W kontekście szybkich zmian jedynym użytecznym systemem jest system prosty.
Dochód podstawowy jest tak prosty, jak to tylko możliwe.
Aby zapoznać się z listą 101 powodów podstawowego dochodu, zobacz książkę Malcolma Torry’ego, 101 powodów dla dochodu obywatela
Po co płacić bogatym, kiedy ich nie potrzebują?
Efektywne jest płacenie tego samego poziomu dochodu każdemu w tym samym wieku, a następnie opodatkowanie go od tych, którzy go nie potrzebują. Alternatywą jest testowanie dochodów, tak aby otrzymywać je tylko biedni: ale to prowadzi do złożoności, stygmatyzacji, błędów, oszustw i natrętnej biurokratycznej ingerencji w życie ludzi.
CZY DOCHÓD PODSTAWOWY BYŁBY MOŻLIWY FINANSOWO?
Testy na wykonalność finansową programu Obywatelskiego Dochodu Podstawowego mogą być wymienione w następujący sposób:
Neutralność dochodowa (czyli byłaby finansowana poprzez wprowadzenie zmian do obecnego systemu podatkowego i świadczeń) lub trwałe dodatkowe finansowanie powinno być wykazane jako wykonalne
Ubóstwo i nierówności muszą spaść
Gospodarstwa domowe o niskich dochodach nie powinny ponosić znaczących strat w momencie wdrażania, a żadne gospodarstwo domowe nie powinno ponosić niemożliwych do opanowania strat
Stawki podatku dochodowego powinny wzrosnąć o wyraźnie wykonalną kwotę
Znaczna liczba gospodarstw domowych powinna zostać zwolniona ze świadczeń uzależnionych od dochodów
CZY LUDZIE NADAL BĘDĄ PRACOWAĆ?
Jeśli przez „pracę” rozumiemy „zatrudnienie płatne”, to odpowiedź brzmi tak. W perspektywie krótko- i średnioterminowej jest mało prawdopodobne, aby dochód podstawowy był wystarczający do życia, więc każdy potrzebowałby dodatkowych źródeł dochodu. A ponieważ Dochód Podstawowy nie byłby wycofywany wraz ze wzrostem zarobków, każda rodzina, która odbierała zasiłki uzależnione od dochodów według Dochodu Podstawowego, doświadczyłaby zmniejszenia wskaźników rezygnacji i miałaby większą motywację do poszukiwania pracy lub rozpoczęcia własnej działalności niż obecnie.Jeśli przez „pracę” rozumiemy jakąkolwiek celową aktywność, to odpowiedź znowu brzmi „tak”. Zapewniając bezpieczną warstwę dochodu, Dochód Podstawowy umożliwiłby ludziom dostosowanie godzin pracy w celu podjęcia dodatkowej pracy opiekuńczej i społecznej.
Po co płacić ludziom, którzy nic nie robią?
W wielu krajach już wypłacamy zasiłki uzależnione od dochodów ludziom, którzy nic nie robią, a złożoność i sankcje związane z tymi płatnościami demotywują ludzi i mogą doprowadzić ich rodziny do ubóstwa. Dochód podstawowy odciągałby wiele osób od świadczeń uzależnionych od dochodów, a więc zachęcałby do aktywności ekonomicznej. Projekty pilotażowe w Indiach i Namibii pokazały, że w krajach o słabiej rozwiniętych gospodarkach i bez kompleksowych systemów świadczeń, nawet dość niewielkie dochody podstawowe zwiększają aktywność gospodarczą wśród gospodarstw domowych o najniższych dochodach do dyspozycji.
CZY IMIGRACJA BYŁA WZROSŁA?
Podobnie jak w przypadku innych świadczeń, rząd prawdopodobnie wymagałby okresu legalnego pobytu, zanim ktoś mógłby otrzymać dochód podstawowy. Ponieważ dochód podstawowy zapewniłby każdemu bezpieczną warstwę dochodu, a zatem większą zachętę do zatrudnienia niż świadczenia uzależnione od dochodów, każdy, kto przyjeżdżałby do kraju, miałby jeszcze większe szanse na wniesienie wkładu do gospodarki niż obecnie.
CZY WYNAGRODZENIA SPADNĄ?
Świadczenia uzależnione od dochodów funkcjonują jak dotacje dynamiczne – to znaczy rosną, gdy płace spadają, co może zachęcać do cięć płac. Dochód podstawowy nie wzrósłby, gdyby płace spadły, więc pracodawcy napotkaliby większy opór, gdyby próbowali obniżyć płace. Niektóre zarobki mogłyby wzrosnąć. Ponieważ każdy miałby bezpieczną platformę finansową, na której można by budować strategię dochodową, niektórzy pracownicy byliby bardziej zdolni do opuszczenia niepożądanej pracy w celu założenia własnego biznesu lub zdobycia nowych umiejętności i poszukiwania nowej pracy, mogliby dłużej szukać pracy, której mogliby chcieć, zamiast jakiejkolwiek pracy. Trzeba by poprawić obecnie niechciane miejsca pracy, albo płace musiałyby wzrosnąć, aby przyciągnąć pracowników. Niektóre zarobki mogłyby spaść. Ponieważ każdy miałby bezpieczną warstwę dochodów, niektórzy ludzie mogliby zdecydować się na podjęcie pożądanej pracy, nawet jeśli nie będzie ona dobrze płatna. Poziomy płac dla pożądanych miejsc pracy mogą zatem spaść.
CZY DOCHÓD PODSTAWOWY ZAGRAŻY PAŃSTWU OPIEKUŃCZEMU?
Jeśli miałby zostać wdrożony system dochodu podstawowego dla obywatela neutralny pod względem dochodów, nie byłyby wymagane żadne cięcia w usługach publicznych. Kwoty świadczeń uzależnionych od dochodów otrzymywanych przez gospodarstwa domowe spadłyby, ale tylko dlatego, że gospodarstwa te otrzymywały już dochody podstawowe. Kontynuowane byłyby świadczenia specjalnie zaprojektowane w celu pokrycia dodatkowych kosztów niepełnosprawności oraz świadczenia w celu pokrycia różnych kosztów mieszkaniowych w różnych obszarach.
CZY DOCHÓD PODSTAWOWY SPOWODOWAŁBY INFLACJĘ?
Inflacja ma miejsce, gdy ilość pieniędzy dostępnych do wydania jest większa niż wartość zdolności produkcyjnej gospodarki. W takiej sytuacji, jeśli ilość pieniędzy stale rośnie, to każda jednostka pieniądza może stopniowo kupować mniej, więc pieniądze tracą na wartości, czasami bardzo szybko. System dochodu podstawowego opłacany wyłącznie poprzez wprowadzanie zmian w obecnym systemie podatków i świadczeń nie zwiększyłby podaży pieniądza, więc inflacja nie wystąpiłaby. Jeśli ilość pieniędzy dostępnych do wydania była poniżej zdolności produkcyjnej gospodarki, wówczas rząd mógłby tworzyć pieniądze, dopóki luka nie zostanie wypełniona, a nowe pieniądze można by wykorzystać do płacenia Dochodu Podstawowego: ale jeśli inflacja zaczęła się pojawiać, wtedy kreacja pieniądza musiałaby się zatrzymać, a nowe podatki musiałyby zostać wykorzystane do płacenia za dochód podstawowy.
CZY KIEDYKOLWIEK PRÓBOWANO DOCHODU PODSTAWOWEGO?
Krótkie projekty pilotażowe miały miejsce w Namibii i Indiach, a coś takiego jak dochód podstawowy został wprowadzony przypadkowo w Iranie. Eksperymenty z podobnymi, ale różnymi gwarancjami minimalnego dochodu i ujemnym podatkiem dochodowym w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie w latach 70. wykazały użyteczne wyniki społeczne i bardzo niewielkie wycofanie się z zatrudnienia. Podobieństwa między skutkami ekonomicznymi Gwarancji Dochodu Minimalnego i Dochodu Podstawowego sugerowałyby, że wyniki eksperymentów Gwarancji Dochodu Minimalnego byłyby powielane w przypadku wdrożenia Dochodu Podstawowego; a różnice między nimi oznaczają, że efekty będą prawdopodobnie większe w przypadku dochodu podstawowego niż w przypadku eksperymentów z lat 70. XX wieku. Projekty pilotażowe dochodu podstawowego i podobne eksperymenty są kontynuowane w Stanach Zjednoczonych, Ugandzie, Kenii, Hiszpanii i Holandii, a eksperymenty są planowane w Szkocji.
Topic: ‘Uniformity’ as a Characteristic of Basic Income: 1pm GMT (2pm London), 26th Tuesday April 2022
As it stands, BIEN’s definition of BI permits discrimination on the basis of gender, race and creed. The addition of a new characteristic ‘uniform’ could lead to large household economies of scale. ‘Uniform (except by age)’ could legitimize the exclusion of some age groups from a BI program. Annie Miller, co-founder of BIEN and co-chair of CBID, will give a short presentation, and open discussion will follow.
The forum will be held via zoom. All are welcome. For the link to zoom, please send email to: cbidbien@gmail.com
The “Clarification of the Basic Income’s Definition” (CBID) working group is an official working group of BIEN established by the BIEN General Assembly 2019 held in Hyderabad, India. The 1st and 2nd open forums were held during BIEN Congress 2021 in Glasgow and the 3rd open forum was held in October 2021
The Freiburg Institute for Basic Income Studies (FRIBIS), a network of several faculties at the University of Freiburg, has expanded with a new international team which focuses on basic income and gender issues, pulled together by Enno Schmidt. It uses as a starting point, the study by Prof. Toru Yamamori on the British women’s liberation movement in 1970’s, which was already calling for a UBI. According to Yamamori, grassroots feminist economic and political thought forms a basis of the demand for basic income, and the beginning of this can be seen during the women’s liberation movement in 1970’s Britain. For this reason, the relationship between grassroots feminist economic and political thought and basic income deserves to be re-examined, as this area has often been overlooked.
As a comprehensive research and design goal, the initiative seeks to examine grassroots feminist economic understanding and behavior and its potential in forming a new social contract with a particular focus on asic income. Based on this main principle, to amplify the voice of women in basic income research and design, the initiative seeks three objectives.. First, the further elaboration of Toru Yamamori’s study with final book publication, supported in particular by the collaboration of Barb Jacobson and Dr. Liz Fouksman in the UK. Secondly, a study and documentation on the question of women’s understanding of and behaviour in the economy and cooperation with members of the Self-Employed Women’s Association (SEWA) in India under guidance of Renana Jhabvala. This will be supplemented by similar empirical research by Liz Fouksman in South Africa and Prof. Dr. Kaori Katada in Japan and by the experiences, data and results of basic income projects in Canada by Chloe Halpenny. As a third goal, enriched by the outputs of the other 2 goals, the initiative aims to embed their relevance in a potential new social contract for real gender equality. This is planned to be introduced as a pilot project, in a yet to be determined region in the USA under the guidance of Prof. Dr. Almaz Zelleke and others to come. However, the team is also open to new influences and directions that arise during the collaboration, for example an additional focus on China.
For these purposes, the research programme will take place in 4 stages. The first phase will include a manifesto and presentations based on research which is already ongoing and which will start shortly. At this stage, the data, interviews and questionnaires of the participating researchers will be used. In the second phase, the focus will be on the collective reconstruction and articulation of “grassroots feminist economic and political thought”. At this stage, the experiences of relevant people in the research team will be used. In the third stage, the aim is to determine the positions of the above research in academic disciplines. In this sense, theoretical and anthropological studies will be carried out at this stage and the theoretical infrastructure of the outputs of the first two stages will be established. Based on the presentation and evaluation of the nature of women’s cooperation and work, and women’s perspectives on work and economy, this will significantly benefit from the experience of SEWA, and the Basic Income Pilot Projects for women in New Delhi and the 2009-10 pilot project in Madhya Pradesh. The fourth and final stage as envisaged so far, will include the implementation of UBI and new laws in a community in the USA.
In summary, the project aims to combine the introduction of a basic income and the creation of a new social contract from the point of view of women. The output that is intended to be reached at the end of the project is the draft of a new social contract. In other words, the main goal here is to present in a holistic way a draft programme for a society based on unconditional basic income, which is necessary to bring women to equal status with men.
The research team consists of Dr. Liz Fouksman, Chloe Halpenny, Prof. Dr. Kaori Katada, Prof. Dr. Toru Yamamori, Prof. Dr. Almaz Zelleke and as actors from social society Barb Jacobson and Renana Jhabvala. PhD student Jessika Schulz is organisational coordinator of the team on the part of FRIBIS.
Further information about the initiative and the project can be found at the following links:
